________________________________________

De architectuur, het interieur en de tuinen van Soestdijk zijn bijzonder, maar niet uniek. Wél uniek is de gebruiksgeschiedenis van Soestdijk. Die gebruiksgeschiedenis is ook de voornaamste reden waarom het paleis nog steeds publiek trekt, nu het daarvoor al enige tijd is opengesteld. Maar zoals eerder opgemerkt, zal de generatie die zich Soestdijk herinnert als huis van de koninklijke familie, in de toekomst uitsterven.

Aan de buitenkant van het gebouw, in het interieur en in de tuinen hebben verschillende periodes hun sporen nagelaten. In een werkconferentie over Paleis Soestdijk die in 2010 door de Rijksoverheid werd georganiseerd, kwamen experts op diverse gebieden samen tot de conclusie dat die historische gelaagdheid juist interessant is. Deze visie is typerend voor de huidige omgang met gebouwen als Paleis Soestdijk. Nog niet zo lang geleden werd er bij gebouwen met een lange, zichtbare geschiedenis wel voor gekozen om deze terug te restaureren naar een bepaalde periode. Paleis Het Loo bijvoorbeeld werd in de jaren 1977-1984 zoveel mogelijk gereconstrueerd tot het zeventiende-eeuwse paleis dat het ooit geweest moet zijn. Daarbij werd een groot deel van de latere verbouwingen en toevoegingen rigoureus afgebroken. Tegenwoordig wordt de gehele geschiedenis van een gebouw gewaardeerd en gerespecteerd, niet alleen de bouw van een bepaalde periode.

De ontwikkelingen rond de herbestemming van Paleis Soestdijk maken duidelijk dat de huidige (of toekomstige) eigenaar een balans moet zien te vinden tussen de nieuwe functie enerzijds en de materiële en immateriële waarden uit het verleden anderzijds. Dat is nog lang niet makkelijk.