________________________________________

Soestdijk is zoals gezegd ontstaan als een buitenplaats: een monumentaal huis dat een harmonieus en onlosmakelijk geheel vormt met een omliggende tuin of park. Rondom het paleis werd in de zeventiende eeuw een tuin aangelegd volgens de toenmalige mode: strak geordend en symmetrisch van opzet, een zogenaamde formele of Franse tuin.

Aan het einde van de achttiende eeuw kwam een nieuwe trend uit Engeland overwaaien: de landschappelijke tuinaanleg. Willem V, de toenmalige eigenaar van Soestdijk, raakte gecharmeerd van deze lossere, meer natuurlijk ogende tuinmode. Hij liet een deel van de tuinen rond Soestdijk volgens de nieuwe landschapsstijl aanleggen. In de negentiende eeuw, ten tijde van de eerste koningen Willem I en II en de weduwe van de laatste, Anna Paulowna, kreeg het grote park rond Soestdijk het aanzien van een landschap met kronkelende lanen en verrassende doorkijkjes (zie de afbeelding hieronder).

De tuinen rond Soestdijk bieden vandaag de dag een staalkaart van Nederlandse tuinarchitectuur van de zeventiende tot de twintigste eeuw. De tuinen zijn echter wel verwaarloosd en sommige vernieuwingen uit de twintigste eeuw zijn storend. De oude kassen bijvoorbeeld zijn vervangen door nieuwe, goedkoop ogende exemplaren. Ook is het verkeer op de weg direct voor het paleis zo druk geworden, dat dit tot ver in het park te horen is.

Zoals in de inleiding al werd gezegd, schuilt de waarde van Soestdijk niet alleen in het gebouw en het omliggende terrein. De gebruiksgeschiedenis is minstens zo bepalend voor de waardering ervan.