Aan het einde van de achttiende eeuw en het begin van de negentiende eeuw ontstonden in heel Europa instellingen voor het beheer van roerend cultureel erfgoed. Deze musea, bibliotheken en archieven kregen de zorg voor collecties van machthebbers die door de Franse Revolutie waren verjaagd.

Er is in Nederland een netwerk van professionele organisaties die het roerende culturele erfgoed onder hun hoede hebben. Veel van deze organisaties worden gefinancierd door de overheid. De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) houdt er namens de rijksoverheid toezicht op dat de organisaties zich houden aan bepaalde wetten en regels. De RCE beheert ook de rijkscollectie, voor zover deze niet is ondergebracht bij musea.

Voorwerpen van grote cultuurhistorische en wetenschappelijke betekenis die in Nederlands openbaar of particulier bezit zijn, mogen niet zonder toestemming het land verlaten. Dit is geregeld in de Wet tot behoud van Cultuurbezit.