________________________________________

Met immaterieel erfgoed worden culturele fenomenen bedoeld die geen tastbare vorm hebben, zoals tradities, rituelen en gebruiken. In Nederland is dat bijvoorbeeld het afsteken van vuurwerk en het bakken van oliebollen met oud en nieuw. Maar ook traditionele muziek, dans en theater valt onder immaterieel erfgoed. Denk aan de tango van Argentinië en Uruguay of het Wajang poppentheater van Indonesië.

Immaterieel erfgoed werd vroeger ‘volkscultuur’ genoemd, maar vanwege de oubollige en eng nationalistische associaties van die term gebruikt men tegenwoordig liever het neutralere immaterieel erfgoed.

Het begrip immaterieel erfgoed is wijdverbreid geraakt door de conventie van UNESCO uit 2003 over Intangible Cultural Heritage. Deze conventie kan worden gezien als de tegenhanger van de Werelderfgoedconventie uit 1972, die alleen betrekking had op materiële zaken.

Sommige erfgoeddeskundigen zijn van mening dat al het erfgoed in wezen immaterieel is, omdat de keuze om iets uit het verleden te behouden altijd wordt ingegeven door de waardering van de sociale en culturele betekenis ervan, met andere woorden aspecten die immaterieel zijn. Zie ook het kernbegrip immateriële waarde.