________________________________________

Het begrip ‘authenticiteit’ wordt gebruikt als claim of kwaliteitskenmerk dat verwijst naar echtheid en oorspronkelijkheid van een mens, object of verschijnsel. Het is afgeleid van het Griekse woord authentikos: de eerste oorzaak betreffend, uit de eerste hand.

Binnen de erfgoedsector wordt de term gebruikt als kwalificatie voor cultuurhistorische waarde (zie hierover: The Nara Document on Authenticity, UNESCO, 1994). Een voorwerp beschikt over ‘authentieke’ eigenschappen die bepalend zijn voor die waarde. Conservering en restauratie dienen dan gericht te zijn op het behoud van die eigenschappen.

Wat als cultuurhistorisch waardevol en authentiek wordt gezien, verschilt per tijd en per cultuur. Ook binnen één cultuur zijn er verschillende opvattingen over. Een goed voorbeeld van opvattingen over authenticiteit uit een andere cultuur vormen de tempelcomplexen Naikū en Gekū in Ise, Japan. Deze houten tempels worden elke twintig jaar afgebroken en enkele meters verderop opnieuw opgebouwd. Het gaat hierbij om de authenticiteit van het ritueel – een onderdeel van het geloof in leven en dood – niet om die van het materiaal, zoals vanuit Westers oogpunt juist belangrijk wordt gevonden.