________________________________________

Identiteit is afgeleid uit de samentrekking van de Latijnse begrippen ‘idem’ (hetzelfde) en ‘entitas’ (entiteit: wezen). Van Dale geeft als eerste betekenis van identiteit: eenheid van wezen, volkomen overeenstemming. Idem is verwant aan het Griekse ‘eidos’ of ‘idos’ dat gezicht kan betekenen, maar ook denkbeeld, voorstelling, idee, en vooral: aard, karakter. Als tweede betekenis noemt Van Dale dan ook: eigen karakter. Het ontstaan van het concept lijkt verder te zijn beïnvloed door het begrip ‘identidem’ dat herhaaldelijk betekent. Identiteit is dus iets dat aan zichzelf gelijk blijft in alle omstandigheden en veronderstelt continuïteit door de tijd heen. Dit betekent niet dat identiteiten statisch zijn. Integendeel, identiteiten veranderen voortdurend, maar ze worden als continuïteit beleefd. Historici benadrukken dat identiteit geen absolute, onveranderlijke essentie heeft, maar een gelaagde en veranderlijke combinatie van deelidentiteiten is.

In het genoemde begrip ‘eidos’ zit een wederkerigheid van zien en gezien worden. Identiteiten zijn sociaal bepaald, ze bestaan altijd in relatie met een ander. Mensen identificeren zich mét anderen en worden ook geïdentificeerd dóór anderen. Identiteit is dus niet alleen een  kwestie van zelfdefiniëring, maar ook afhankelijk van beeldvorming door de ander. Dit geldt zowel voor individuele als collectieve identiteiten.