________________________________________

De term cultureel erfgoed wordt in het dagelijks taalgebruik steeds vaker gebruikt. Allerlei zaken uit het verleden die om een bepaalde reden als waardevol worden beschouwd, krijgen het etiket erfgoed opgeplakt. De betekenis van de term wordt er ondertussen niet duidelijker op.

Essentieel voor het begrip van de term cultureel erfgoed is dit: in het heden wordt bepaald wat uit het verleden de moeite waard is om te behouden. Want we vinden niet álles uit het verleden de moeite van het bewaren waard. En al zouden we willen, we kúnnen niet alles in stand houden, we moeten keuzes maken. Bovendien vinden wij weer andere zaken waardevol dan generaties voor ons en na ons. En Europeanen vinden weer andere zaken waardevol dan Aziaten of Afrikanen of Amerikanen. Hoe paradoxaal het ook klinkt, het hier en nu is de doorslaggevende factor bij het bepalen wat cultureel erfgoed is, níét het verleden. Daarom hanteerde de, in 2016 overleden, Groningse hoogleraar Gregory Ashworth de volgende definitie: ‘het hedendaags gebruik van het verleden’.

Om te bepalen of iets uit het verleden behouden moet worden en hoe, moet daarom eerst gekeken worden welke waarden eraan worden toegekend in het heden.