De ontwikkeling van het Openluchtmuseum maakt duidelijk dat musea een belangrijke, maar veranderlijke rol vervullen in discussies over identiteit. Terwijl het museum aanvankelijk een ‘identiteitsfabriek’ was, is de situatie in de eenentwintigste eeuw wezenlijk veranderd. In de mondiale en multiculturele samenleving wordt erfgoed nog steeds als instrument gebruikt, maar dan wel op een ‘postmoderne’ manier: identiteit wordt niet bevestigd maar ter discussie gesteld, onder meer door het presenteren van meerdere identiteiten.

Kunnen we nu uit het voorbeeld van het Openluchtmuseum concluderen dat musea tegenwoordig niet meer als ‘identiteitsfabriek’ worden gebruikt? Die vraag met 'ja' beantwoorden lijkt nog voorbarig. Het plan voor een Nationaal Historisch Museum, dat uiteindelijk zou uitmonden in een Canontentoonstelling in het Openluchtmuseum, laat zien dat ook in deze tijd musea worden ingezet om verbinding in de samenleving te stimuleren.