In dit deel zijn vier soorten cultureel erfgoed aan de orde geweest: ten eerste monumenten en archeologisch erfgoed, ten tweede de collecties van musea, bibliotheken en archieven, ten derde werelderfgoed en ten vierde immaterieel erfgoed. Deze vier categorieën omvatten zo goed als al het cultureel erfgoed.

Terwijl de eerste twee soorten van oudsher worden beschouwd als cultureel erfgoed, is de categorie ‘immaterieel erfgoed’ betrekkelijk nieuw. Wat wij nu immaterieel erfgoed noemen, werd vroeger ‘volkscultuur’ genoemd.

Nederland kent één groot kennisinstituut voor zowel onroerend als roerend erfgoed: de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE). De RCE heeft tevens de rijkscollectie in beheer, met uitzondering van de stukken die bij musea zijn ondergebracht. Alleen immaterieel erfgoed behoort niet tot het terrein van de RCE. Het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland is hiervoor het centrale instituut.

De Werelderfgoedlijst is een initiatief van UNESCO uit 1972, met als uiteindelijk doel vrede op aarde. Maar de fascinatie voor wat vroeger de Wereldwonderen werden genoemd, is al veel ouder. Nederland is tien keer vertegenwoordigd op de Werelderfgoedlijst.